سفر به دیار پدری و مادری
دوشنبه, ۱۴ مرداد ۱۳۹۲، ۰۶:۲۰ ب.ظ
مدت ها پیش که به نقده سفر کرده بودیم تابلو ی بزرگی در بلوار ورودی شهر رویت میشد که عکس شهید بر روی آن با اندازه ی بزرگ طراحی شده بود.وارد شهر که شدیم به مدرسه شهید رجب علی علمی نیک وخیابان شهید علمی برخوردم؛ و احساس غرور به من دست داد که نوه ی شهید هستم.نوه ی کسی هستم که عاشق دین ومیهنش بود، و ازادی و ازادگی مردمانش را با جان می خرید.
و او جان خود را در راه این هدف والا از دست داد.
***
و حالا ما بازمانده ی انانیم.ایا میتوایم ما نیز راه انان را ادامه دهیم؟ایا ما هم اگر در ان شرایط سخت قرار بگیریم که عده ای تروریست ومیهن فروش ضدانقلاب در داخل کشوریا از مرز ها مانند بعثی ها به جنگ با ایران برخاستند وبه ما حمله ور شدند جان و تن مان در برابر آزادی وازادگی فرزندانمان بی ارزش می شود و خانواده ی خود را رها کرده به دفاع با انان برمی خیزیم؟
***
